Ανάρτηση στο ΦΒ του Δημήτρη Χατζηπαναγιώτου, διευθυντή του ΓΕΛ Σιδηροκάστρου - Παλλατίδειο
1/8/2017 με 19/8/2020.
Τρία χρόνια θητείας στο ακριτικό Σιδηρόκαστρο και στο ιστορικό Γενικό Λύκειο Σιδηροκάστρου-Παλλατίδειο. Τρία χρόνια μεστά από την πολυσχιδή προσφορά στο Σχολείο, από τη συνεργασία με την τοπική κοινωνία και από τη σύμπνοια με καταξιωμένους συναδέλφους. Στο διάστημα αυτά υλοποιήθηκαν πολλές δράσεις,με κυριότερες την ένταξη του διδακτηρίου στο πρόγραμμα «Πράσινο Ταμείο», την πλήρη ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του Σχολείου σε μαθητές, συναδέλφους και κοινωνία -με την αντίστοιχη εμπέδωση της ψηφιακής κουλτούρας σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα που καταφάνηκε κυρίως το διάστημα αναστολής της λειτουργίας των εκπαιδευτικών μονάδων και της διάχυσης της τηλεκπαίδευσης λόγω της πανδημίας –και την ανάληψη πρωτοβουλιών που κατέτειναν στην εφαρμογή του «Ανοιχτού και Ψηφιακού Σχολείου».
Λόγοι όμως αυστηρά προσωπικοί που επαλλάσσονται, κατά την αριστοτέλεια ορολογία, και με άλλα ζητήματα ατομικού αξιακού κώδικα δε μου επιτρέπουν να συνεχίσω τη θητεία μου, που ολοκληρώθηκε στις 31/7/2020 και παρατάθηκε με νομοθετική παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Προφανώς και η απόφασή μου αυτή είναι κατασταλαγμένη, ειλημμένη με πλήρη συνείδηση και κοινοποιημένη στην εκπαιδευτική κοινότητα του Σχολείου μας και στις προϊστάμενες αρχές, ΚΑΘΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΕΒΛΗΘΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ Η ΑΙΤΗΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ.
Αποτελεί πεποίθησή μου πως οι θέσεις ευθύνες, όπως αυτή του Διευθυντή Σχολικής Μονάδας, αποτελούν πρό(σ)κληση εξισορρόπησης ανάμεσα στο υπηρεσιακό καθήκον, στην καλώς εννοούμενη συναδελφικότητα και στην αφειδώλευτη προσφορά στους μαθητές, στους γονείς και στην τοπική κοινωνία. Αυτό το τρίπτυχο ήταν ο οδοδείκτης της θητείας μου και –τουλάχιστον ευελπιστώ-τον ακολούθησα με τη δέουσα προσήλωση παρά τις δυσκολίες, τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τις εγγενείς δυσκολίες που έχει ένας δυναμικός οργανισμός, όπως μια σχολική μονάδα.
Εύχομαι σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα του ΓΕΛ Σιδηροκάστρου-Παλλατίδειο να συνεχίσει αγόγγυστα τον ωραίο αγώνα της πραγματικής παιδείας που δε θα φαλκιδεύεται στα τυποποιημένα σχήματα της μηχανιστικής μάθησης, αλλά θα επιδιώκει την καλλιέργεια των αναγκαίων γνώσεων σε συνδυασμό με την εμπέδωση ανθρωπιστικών αξιών.Και φυσικά χρέος όλων μας είναι ἐς ἀεί να προβληματιζόμαστε με το αριστοτέλειο ρητό «τίς δ’ ἔσται παιδεία καὶ πῶς χρή παιδεύεσθαι, δεῖ μὴλανθάνειν», ιδίως το 2020 που αντιμετωπίζουμε φασματικές, αυξανόμενες και πρωτόγνωρες προκλήσεις
1/8/2017 με 19/8/2020.
Τρία χρόνια θητείας στο ακριτικό Σιδηρόκαστρο και στο ιστορικό Γενικό Λύκειο Σιδηροκάστρου-Παλλατίδειο. Τρία χρόνια μεστά από την πολυσχιδή προσφορά στο Σχολείο, από τη συνεργασία με την τοπική κοινωνία και από τη σύμπνοια με καταξιωμένους συναδέλφους. Στο διάστημα αυτά υλοποιήθηκαν πολλές δράσεις,με κυριότερες την ένταξη του διδακτηρίου στο πρόγραμμα «Πράσινο Ταμείο», την πλήρη ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του Σχολείου σε μαθητές, συναδέλφους και κοινωνία -με την αντίστοιχη εμπέδωση της ψηφιακής κουλτούρας σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα που καταφάνηκε κυρίως το διάστημα αναστολής της λειτουργίας των εκπαιδευτικών μονάδων και της διάχυσης της τηλεκπαίδευσης λόγω της πανδημίας –και την ανάληψη πρωτοβουλιών που κατέτειναν στην εφαρμογή του «Ανοιχτού και Ψηφιακού Σχολείου».
Λόγοι όμως αυστηρά προσωπικοί που επαλλάσσονται, κατά την αριστοτέλεια ορολογία, και με άλλα ζητήματα ατομικού αξιακού κώδικα δε μου επιτρέπουν να συνεχίσω τη θητεία μου, που ολοκληρώθηκε στις 31/7/2020 και παρατάθηκε με νομοθετική παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Προφανώς και η απόφασή μου αυτή είναι κατασταλαγμένη, ειλημμένη με πλήρη συνείδηση και κοινοποιημένη στην εκπαιδευτική κοινότητα του Σχολείου μας και στις προϊστάμενες αρχές, ΚΑΘΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΕΒΛΗΘΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ Η ΑΙΤΗΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ.
Αποτελεί πεποίθησή μου πως οι θέσεις ευθύνες, όπως αυτή του Διευθυντή Σχολικής Μονάδας, αποτελούν πρό(σ)κληση εξισορρόπησης ανάμεσα στο υπηρεσιακό καθήκον, στην καλώς εννοούμενη συναδελφικότητα και στην αφειδώλευτη προσφορά στους μαθητές, στους γονείς και στην τοπική κοινωνία. Αυτό το τρίπτυχο ήταν ο οδοδείκτης της θητείας μου και –τουλάχιστον ευελπιστώ-τον ακολούθησα με τη δέουσα προσήλωση παρά τις δυσκολίες, τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τις εγγενείς δυσκολίες που έχει ένας δυναμικός οργανισμός, όπως μια σχολική μονάδα.
Εύχομαι σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα του ΓΕΛ Σιδηροκάστρου-Παλλατίδειο να συνεχίσει αγόγγυστα τον ωραίο αγώνα της πραγματικής παιδείας που δε θα φαλκιδεύεται στα τυποποιημένα σχήματα της μηχανιστικής μάθησης, αλλά θα επιδιώκει την καλλιέργεια των αναγκαίων γνώσεων σε συνδυασμό με την εμπέδωση ανθρωπιστικών αξιών.Και φυσικά χρέος όλων μας είναι ἐς ἀεί να προβληματιζόμαστε με το αριστοτέλειο ρητό «τίς δ’ ἔσται παιδεία καὶ πῶς χρή παιδεύεσθαι, δεῖ μὴλανθάνειν», ιδίως το 2020 που αντιμετωπίζουμε φασματικές, αυξανόμενες και πρωτόγνωρες προκλήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου